اگر آمریکا سرما بخورد دنیا ذات الریه می گیرد و اگر آمریکا ذات الریه بگیرد دنیا می میرد. ظاهرا همه دنیا به کشوری مانند آمریکا احتیاج دارند. کشوری که مصرف کننده بزرگی باشد و پول معتبر برای پرداخت مواد مصرفی اش داشته باشد.
آمریکاییها دچار بحران آموزش هستند. کیفیت تحصیل در دبیرستانها و دانشگاههایش پایین آمده است و به خصوص مهندسانش ورزیدگیهای سابق را ندارند. خودورهای تولیدی آمریکا قدرت رقابت با خودروهای ژاپنی و آلمانی را ندارند. موتورهای آمریکایی پرمصرف هستند. البته این خودروها هنوز مشتری دارند چون فرهنگ آمریکایی بزرگ پسند (به خصوص خودروهای بزرگ) است. این فرهنگ بوسیله تبلیغات و با سرمایه شرکتهای نفتی و خودروسازی آمریکا تقویت می شود.
یادم می آید که در اولین روز دانشجویی ام در شریف، دکتر وساقی می گفت اگر کمتر از 16 ساعت در روز درس بخوانید باید انصراف بدهید. در غیر این صورت ما شما را با نمره های پایین تنبیه می کنیم چون شما دانشجوها هزار بهانه دارید که درس نخوانید و ما استادها فقط یک ابزار داریم که شما را به درس خواندن وادار کنیم و آن نمره است. اینجا در آمریکا معدل دانشجوها بالاست ولی سواد خیلی کمی دارند. تعدادی از فارغ التحصیلان دکتری از دانشگاههای مشهور آمریکا مانند ام آی تی ، آستین و کرنل را دیده ام که از حل مسائل کتابهای درسی عاجزند و بعضا حتی درک روشنی از تز دکترای خودشان هم ندارند. تا ندیده بودم باور نمی کردم.
فرهنگ سخت کوشی و انضباط تمدن ساز است. نسلهای جدید در همه جای دنیا نسبت به گذشته تنبل شده اند ولی آمریکا بر خلاف کشورهایی مثل ایران( که خسر الدنیا و الآخره شده اند) هنوز این توانایی را دارد که جبران کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر