یک لحظه غفلت یک عمر پشیمانی

سالها پیش وقتی دانشجوی کارشناسی بودم دوستی اهل موسیقی نواری به دستم داد و گفت که ممنوعه است و عالی است و به دست کسی نرسیده و خلاصه کلی منت گذاشت. شجریان بود و می خواند که قاصدک هان چه خبر آوردی؟....تا مدتها فکر می کردم به چیزی گوش کرده ام که کسی گوش نکرده است و به نوعی سر خوش بودم از اینکه جزو خواص شده ام! تا اینکه آدینه روزی به همراه گروه دانشجویی به کوه رفتیم. دانشجوها انواع ترانه ها، سرودها و تصنیفها را می خواندند و یکی هم همینی بود که من گوش کرده بودم. پیش خودم گفتم احتمالا من آخرین نفری بوده ام که در آن جمع آن نوار به دستش رسیده است و احتمالا اشتباه هم نکرده بودم.
وقتی فرصتی فراهم می شود و فضایی فراهم می آید که نسبتا آزاد است تازه معلوم می شود که آدمها چقدر مثل هم هستند و مانند هم فکر می کنند و فقط پنهان کاری بوده است که آنها را متفاوت نشان می داده است. جمهوری اسلامی با تمام قدرت می کوشد تا جایی که می تواند جلوی این فرصتها را بگیرد تا مردم نتوانند در عرصه های عمومی شاهد همفکری و همدلی باشند و خوب می داند که هر غفلتی که کند ممکن است آخرین غفلتش باشد. به هر حال هوشیاری نمی تواند بی نهایت باشد و خواب هم در کمین است. مخالفین جمهوری اسلامی در همه نبردهایشان شکست خواهند خورد تا زمانیکه وقتش فرا برسد. آن وقت موقع خواب جمهوری اسلامی است و بیداری و همراهی مردم در عرصه های عمومی و کشف اینکه چقدر همه دنبال یک هدف و آرمان بوده اند.
عنوان مطلب برگرفته از نام یک برنامه تلویزیونی است که روزهای جمعه وقتی جوان بودم پخش می شد.

حلول بدون هلال ماه

جمهوری اسلامی پر از معجزه است. یکی اش هم حلول ماه بدون هلال ماه است. همه آیت الله هایی که یکشنبه را عید فطر ندانستند از آیت الله سیستانی تا آیت الله صانعی نسبت به آیت الله خامنه ای اعلم هستند، این از نظر فقهی. به سایتهای تخصصی رصد و نجوم هم که مراجعه کردم امکان رویت هلال ماه چه با چشم غیر مسلح و چه با چشم مسلح وجود نداشت. اینجا و اینجا را ببینید. این هم از نظر علمی. از معجزات دیگر جمهوری اسلامی و کارگزارانش هم که الی ما شاءالله سند و روایت وجود دارد. باید منتظر معجزه های بزرگتر بود.

از این حسن تا آن حسن صد گز رسن

آیت الله خامنه ای با چه پشتوانه ای حکومت خود را با حکومت علی (ع) مقایسه می کند؟ رفتار جمهوری اسلامی چه نسبتی با تصویری که ما از حکومت علی (ع) در ذهن داریم دارد؟ اگر در حکومت علی (ع) هم قتل و تجاوز و شکنجه و بی وجدانی و دروغ و دزدی و تقلب و چپاول مباح بود، پس من به دین او کافرم و خدای او را هم قبول ندارم. بهشت و حور و حوض کوثر هم ارزانی خودتان. بزرگترین هنر جمهوری اسلامی هنر مصادره به مطلوب است. این نظام با کمال آرامش اعلام می کند که اسلام چیزی است که من می گویم و هیچ معیاری خارج از حوزه اراده من رسمیت ندارد. فحش از دهن من طیبات است. جواز ورود به بهشت با تاییدیه ولی فقیه صادر می شود.
حکومت این علی با حکومت آن علی هیچ نسبتی ندارد و تشبیه بلا وجه است. بگذرد این هم.

اول آزاده باشید بعد ایمان بیاورید

مهدی تازه به آمریکا آمده است. مسلمان متشرعی است. به دنبال گوشت حلال می گردد. همسرش محجبه است و در مجالسی که گمان می رود ممکن است بعضی ها حدودی را رعایت نکنند شرکت نمی کند. از خانواده علمای دین است و در هر کاری ابتدا نظر فقهی را از اعضای خانواده اش می پرسد.آیت الله خمینی را خیلی قبول دارد ولی از احمدی نژاد بدش می آید. قبل از انقلاب ایران، پدر و مادرش به کویت رفتند و تبعه آنجا شدند و حالا او بورسیه دانشگاه کویت است تا مدرک کارشناسی ارشد بگیرد و بعد از بازگشت مشغول تدریس شود. اول نمی دانستم که باید او را ایرانی حساب کنم و یا کویتی ولی خودش آب پاکی را روی دستم ریخت و گفت که عربها را چیزی به حساب نمی آورد و خیلی چیزهای دیگر. بعد از ادامه تحصیل هم قصد زندگی کردن در کویت را ندارد و ترجیح می دهد که پس از مدتی پول درآوردن در کویت بتواند کاری در ایران پیدا کند. اعتقاد دارد که آمریکاییها کاملا مادی هستند و بویی از معنویت نبرده اند. زندگیشان آلوده است و کلا از دایره انسانها خارجند. راستش این بار هم کم آوردم. نمی دانستم چه بگویم و چه برخوردی داشته باشم. می خواستم بگویم اگر دین نداری دست کم آزاده باش ولی نشد. خواستم بگویم با این بلایی که سر کویتی ها و آمریکاییها می آوری بعید است بتوانی به ایران خدمتی کنی ولی نشد. خواستم بگویم کاشکی اول درس آزادگی می آموختی بعد مسلمان می شدی ولی نشد.

افشاء درمانی

دو سناریوی ممکن:
1- تظاهرات چند میلیونی روز قدس در شهرهای بزرگ با حضور سبزها برگزار می شود، مردم نمایش قدرت خود را می بینند و روزهای بعد نظم اجتماعی شروع می کند به سست شدن و ...چشمها به سوی مجلس خبرگان خواهد بود.
2- به دلیل توطئه دشمن تظاهرات روز قدس لغو می شود، نماز عید فطر به صورت امنیتی و محدود برگزار می شود و سکانس بعدی باز هم صحن مجلس خبرگان خواهد بود.
بعید می دانم که امسال راهپیمایی روز قدس برگزار شود. حکومت توان کنترل تظاهرات را در شهرهای بزرگ ایران به طور همزمان ندارد و به هر حال همه این سناریوها سکانسی در مجلس خبرگان خواهند داشت. حالا سوال این است که آیا مجلس خبرگان توان تصمیم گیری دارد؟ آیا سپاه پاسداران خواهد گذاشت که اجلاس خبرگان به شکل آزاد و مستقل برگزار شود؟
در هر صورت با توجه به اوضاع قمر در عقربی که حاکم شده است همانطور که قبلا هم نوشته بودم منتظر افشاگریهای بیشتری هستم. بدون افشاگری های عمده، اتفاق خاصی نخواهد افتاد.
امیدوارم اتفاقات بعدی به شکل گذار فازهای مرتبه دوم باشد نه گذار فازهای مرتبه اول.

نبرد هویت

از نظر من وقایع اخیر ایران جنبه ای از نبرد هویتی است که در بطن جامعه ایرانی جاری و ساری است. جامعه ایرانی در حال گذار از سنت به تجدد است و هویتهای چندگانه ایرانی، اسلامی و غربی دارد. هویت ایرانی دارد چون هنوز نوروز و سیزده بدر برگزار می شود و ایرانی گرایی و آریاپرستی برای خودش مشتریانی دارد. رنگ و لعاب اسلامی دارد چون بعضی از مردم نماز می خوانند و روزه می گیرند و در محرم بر سر وسینه خودشان می زنند. تحت نفوذ فزاینده غرب است چون ایرانیها محصولات غربی و فرهنگ غربی را دوست دارند و فرهنگ طبقه متوسط به بالای ایران فرق بنیادی چندانی با همتاهای خودش در کشورهای غربی ندارد. این پاره فرهنگها تا حد زیادی جزیره ای هستند و در یک قالب واحد ریخته نشده اند. با هم زندگی مسالمت آمیز ندارند اگر دستشان برسد ریشه همدیگر را می زنند. حکومت پهلوی ترکیبی از ایرانی گرایی و غرب گرایی بود و روی خوشی به اسلام نشان نمی داد هرچند هیچ مخالفت جدی هم با اسلام نداشت. جمهوری اسلامی هم ترکیبی از تفکر قشری اسلامی و محصولات غربی است که گاهی برای حفظ قدرت دکان ایرانی گرایی را هم باز می کند. جامعه ایرانی خواهان تعریف جدیدی برای هویتش است. این جامعه می خواهد اخلاقی و معنوی باشد، می خواهد برای بازشناسی خودش و تمایز از همسایگانش بر هویت ایرانی اش تاکید کند و می خواهد در دنیای امروز خودش را با فرهنگ و علم دوست و دانش گستر معرفی کند. در این راه حتی گاهی ادعای برتری نسبت به فرهنگ غربی هم دارد و بدش نمی آید که هماورد غربیها در علم و صنعت شناخته شود. تاکنون تعریف این هویت ترکیبی به گونه ای یکدست و خوش نقش و به خصوص عملگرایانه موفقیت آمیز نبوده است. حکومت پهلوی از اینجا شکست خورد و جمهوری اسلامی هم از همین ناحیه ضربه ها خورده است. نبرد قدرت فعلی در ایران را گروهی خواهد برد که بتواند هویتی نوین و عملی برای مردم ایران تعریف کند و سربازان بیشتری در اردوگاه خودش داشته باشد. برنده این نبرد سیاسی، نظریه پردازان فرهنگی و سربازان آنها هستند. صحنه فعلی نبرد ظاهرا محیطهای رسانه ای مانند اینترنت است ولی هر گفتگوی فرهنگی در خانواده و محل کار و کسب و مدرسه و دانشگاه و ...یک میدان جنگ است. این میدانهای جنگ از تظاهرات خیابانی خیلی مهم تر هستند.

دولتها متهمند

تکلیف ما با این همه اخبار و اطلاعات سیاسی تایید نشده چیست؟ به آنها بی اعتنا باشیم یا آنها را باور کنیم؟ حدود 25 سال است که اخبار سیاسی، اقتصادی و در درجه بعدی اجتماعی و فرهنگی ایران و جهان را دنبال می کنم . شاهد بوده ام که بسیاری از شایعات مردم خاسته ( با منبع مردمی) حقیقت داشته اند. اکنون با تجربه ای که کسب کرده ام بین شایعات دولتی و مردمی تفاوت قائل می شوم. شایعات دولتی را (همه دولتها در جهان) دروغ بدانید مگر آنکه عکسش ثابت شود و شایعات مردمی را راست تلقی کنید مگر آنکه به طور مستند پی به دروغ بودنش ببرید. نگویید که دولتهای خارجی برای حکومتها شایعه درست می کنند ( که البته می کنند). برای آنها همیشه کنار آمدن با دولتها راحت تر از کنار آمدن با ملتهاست. در این زمینه دولتها متهمند و نباید به آنها اعتماد کرد. باید به همه صاحبان زر و زور و تزویر مشکوک بود و بدبین.