ظاهرا راز پیشرفت آمریکاییها تولی (تولا) است ولی نه تولی نسبت به اهل بیت و مومنان و پرهیزکاران بلکه تولی نسبت به سرمایه داران. اینجا برخلاف ایران سرمایه دارها محبوب هستند. کسی ازآنها نفرت ندارد و همه دوست دارند شبیه آنها باشند. باور عمومی آن است که هرکس پولدار شده حقش بوده و شایستگی آن را داشته است. به همین خاطر است که مثلا بیل گیتس از افتخارات آمریکاییها به حساب می آید. در ابن نظام تولی و طبق آموزه های مکاتب اقتصادی سرمایه داری هرکسی باید تلاش کند تا گلیم خود را از آب بیرون بکشد و اگر نتوانست ، دولت به عنوان نماینده اجتماع نباید دخالت کند. به همین دلیل است که 47 میلیون آمریکایی بیمه درمانی ندارند و دولت هم کاری نمی کند. ولی وقتی شرکت بیمه AIG که بزرگترین شرکت بیمه آمریکاست به مرز ورشکستگی می رسد دولت دخالت می کند و 85 میلیارد دلار از مالیاتهای مردم را در اختیار این شرکت ( سهامداران پولدار) قرار می دهد تا اقتصاد نجات پیدا کند. شرکت مری لینچ هم که در واقع یک شرکت عظیم دلالی مالی است ( یکی ازکارهای این نوع شرکتها بالا و پایین بردن قیمت سهام شرکتها به صورت تصنعی و نوسان گیری است) با تشویق دولت توسط بانک آمریکا خریداری می گردد. اینجاست که کاپیتالیستها ناگهان سوسیالیست می شوند. دخالت دولت در اینجا یک جاده یک طرفه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر