بی ادب محروم ماند از فیض رب

معترضان قرقیز دولت را ساقط کردند و رییس جمهورشان را فراری دادند. در تایلند هم معترضان سرخپوش خواستار تجدید انتخابات هستند و گویا مجلس را تصرف کرده اند. وبلاگها را که نگاه می کردم دیدم خیلی ها حسرت آن را می خورند که چرا جنبش سبز موفق به چنین کاری نشد. من شخصا از چنین تحولاتی خوشحالم ولی هیجان زده نیستم. اغلب دولتهای جهان سومی به قدری فاسد و آلوده هستند که هر گونه تغییری پنجره ای است برای نفس کشیدن ولو آنکه فاسدی جای فاسدی دیگر را بگیرد. هیجان زده نیستم چون می دانم اتفاق خیره کننده ای که زندگی مردم آن کشورها را متحول کند نیفتاده است. مردم این کشورها بیش از تعویض دولت (نرم یا سختش فرقی نمی کند) نیاز دارند خودشان را عوض کنند. نیاز دارند که قدر آدمهای زحمتکش و سالم خود را بدانند. پس آرزو نمی کنم جنبش سبز به چنین پیروزیهایی برسد، آرزو می کنم این جنبش بتواند آدم تربیت کند. آدمهایی اخلاقی، باسواد و سخت کوش. نه آدمهایی که دین می فروشند و با وقیحانه ترین الفاظ و کلمات با سران دیگر کشورها (ولو دشمن) حرف می زنند (اینجا). این آدمها محصول تربیتهای به ظاهر دینی هستند که عملا کاری به جز تولید و تکثیر نفرت نمی کنند. کسانی که حرف آیت الله خمینی را که گفت آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند تمجید می کنند و از شنیدن چنین حرفهایی سر از پا نمی شناسند باید انتظار شنیدن حرفهایی که امثال احمدی نژاد می گویند را داشته باشند. او که بزرگ این جماعت بود این کار را شروع کرد. اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی/ برآورند غلامان او درخت از بیخ. این حرفهایی که امروز می شنویم نتیجه منطقی آن حرفهایی است که قبلا شنیده بودیم و دم برنیاورده بودیم و اکنون جای گلایه ندارد.
تازه می خواهم اضافه کنم که باش تا صبح دولتت بدمد/کین هنوز از نتایج سحر است. چنین رفتارهایی در همه سطوح جامعه گسترش پیدا خواهد کرد. خداوند نه تنها افراد بلکه ملتهای بی ادب را هم تنبیه می کند. بیش از تغییر دولتها ما به تربیت آدمها نیاز داریم. از خودمان باید شروع کنیم. بزرگترین خدمتی که جنبش سبز می تواند به مردم ایران انجام دهد به راه انداختن یک نهضت اخلاقی و معنوی و گسترش فضیلتهای انسانی است. آدمهایی که در چنین فضایی رشد کنند جهان را تغییر خواهند داد.