تیرماه پارسال در اصفهان بودم. با دو نفر از دوستان رفتیم که دیدنیها را ببینیم. برای دیدن مسجد شیخ لطف الله بلیط خریدیم. فکر کنم نفری پانصد تومان بود. این مسجد چند صحن داشت و افرادی در بعضی گوشه ها مشغول کار تعمیر و مرمت بودند. متوجه شدم که مردم از پشت یکی از این صحنها به راحتی و بدون هیچ مانعی و هیچ پرداختی وارد این صحن و سپس مسجد می شوند و بعد به دنبال کار خود می روند. از ظاهرشان پیدا بود که همه آنها اصفهانی هستند و راهها را بلدند! وقتی ماجرا را به مسوول فروش بلیط ( ولابد مسوول جلوگیری از ورود بدون بلیط) گفتم فقط لبخند زد! این اصفهانیها عصاره فرهنگ ایرانی هستند.
۲ نظر:
آن‌جا که رفته‌ای و دیده‌ای مسجد شیخ لطف‌الله نبوده. چون اصلا این مسجد صحنی ندارد که بخواهد چند تا باشد. فکر می‌کنم مسجد امام را با مسجد شیخ لطف‌الله اشتباه گرفته‌ای.
این هم از عصاره‌های فرهنگ ایرانی است که اسم جایی را که دیده‌ایم نمی‌دانیم؟
حق با شماست. اهمیتی به اسمها نمی دهم. مگر مهم است که اسم چه باشد؟ دیروز نقش جهان بود و مسجد شاه و امروز میدان و مسجد امام. البته از تذکرتان ممنونم.
ارسال یک نظر