خاطره

برای رفتن به آمریکا باید در فرودگاه شارل دوگل پاریس توقف می کردیم تا با هواپیمای دیگری پرواز کنیم. فاصله بین دو پرواز فقط یک ساعت بود. فکر نمی کردیم مشکلی پیش بیاید. بعد از اینکه مدتی تابلوها و علائم را دنبال کردیم متوجه شدیم که طبق نقشه هنوز خیلی با ترمینال خروجی فاصله داریم. تنها راه رفتن به آنجا استفاده از ترن هوایی بود. تا رسیدن به ترمینال خروجی کلا 40دقیقه و تا پیدا کردن درگاه خروجی 5 دقیقه مجموعا 45 دقیقه طول کشید. در اینجا یکی از ماموران فرودگاه به ما نزدیک شد و بعد از اینکه از اسم و مقصد ما آگاه شد به ما گفت شما پرواز را از دست داده اید و نمی توانید بروید. بنده خدا تا متوجه شد که دارد با آتش بازی می کند! ما را به میز ارفرانس معرفی کرد. من هم جریان را گفتم و تاکید کردم که قصور از ما نبوده است. آرامش طرف واقعا اعصابم را به هم ریخته بود. او به چند جا زنگ زد که چون فرانسوی صحبت می کرد چیزی نفهمیدم. داشتم فکر می کردم که آنها مسوول وضعیت پیش آمده هستند و حتما دارد برای امشب ما هتل رزرو می کند و ترتیب پرواز بعدی را می دهد و در این صورت تکلیف بار ما چه می شود که ناگهان به ما گفت دنبالم بیایید. او شروع به دویدن کرد و ما هم همینطور. بدون اینکه کسی بلیط ما را وارسی کند و کارت پرواز بگیریم و در صف بایستیم تا از درگاه امنیتی عبور کنیم از یک درگاه مخصوص به سرعت گذشتیم و وارد هواپیما شدیم. عین فیلمهای سینمایی شده بود.اول فکر کردم حتما تعداد پرواز به آمریکا زیاد است که اینطور جایابی می کنند ولی بعدا متوجه شدم که هواپیما را 20 دقیقه نگه داشته اند تا ما برسیم. کلی مشعوف شدم!ارفرانس هم همین طور.