باید کم کم فکر کنیم که ایران بدون نفت چه شکلی خواهد بود، نه فقط به خاطر اینکه قیمتها در حال کاهش است بلکه به خاطر اینکه منابع نفتی ایران سالهای طولانی محروم از سرمایه گذاری و فناوریهای نوین بوده است و در نتیجه قدرت تولید کاهش یافته است و با افزایش مصرف داخلی، نفتی برای صادرات نمی ماند. حیف شد، قبل از اینکه بتوانیم به جای نفت خام مواد پتروشیمی صادر کنیم داریم توان تولید بیش از مصرف داخلی را از دست می دهیم. حدس می زنم ایران بیشتر شبیه پاکستان شود تا ترکیه. ترکیه در 20 سال گذشته توانسته است زیربناهای اصلی اقتصاد را توسعه دهد و حالا یک صادرکننده مهم در جهان است و تولید ناخالص داخلی آن نزدیک 2 برابر ایران است. دانشگاههای خوبی دارد و با این حال دانشجو به خارج اعزام می کند. می خواهم یک مقایسه کوچک انجام دهم. دانشگاه صنعتی شریف 43 سال پیش تاسیس شده است و دانشگاه بیلکنت آنکارا 23 سال پیش. تعداد مقالات چاپ شده از بیلکنت در گروه مجلات فیزیکال ریویو 229 تاست و تعداد مقالات چاپ شده از شریف در همین گروه از مجلات 114 تا، یعنی کمتر از نصف. بنابر این پشت سر گذاشتن ترکیه تا 1400 حتی در تعداد مقاله ( ونه موارد سخت تر مانند توسعه صادرات و ...) خیالی بیش نیست. همه اینها در حالی است که ما از سرمایه نفت و گاز برخوردار بوده ایم و ترکها نه. اگر نفت نداشته باشیم تازه معلوم خواهد شد که چند مرده حلاجیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر