پذیرش

رفاقت با مسوولین پذیرش دانشکده باعث شده تا با فرهنگ پذیرش گرفتن ملل مختلف آشنا شوم. چینی ها مرتب و منظم هستند. مدارکشان کامل است و همه آنها را به موقع می فرستند. هندیها در نوشتن متنهای انگلیسی استادند و حرفه ای عمل می کنند. از دانشگاههای کوچک و متوسط شروع می کنند و وقتی از گرفتن پذیرش مطمئن شدند با نشان دادن موفقیتشان به سراغ دانشگاههای بهتر می روند. خود آمریکاییها از همه مؤدب تر هستند و حتی پس از دریافت جواب رد هم تشکر می کنند. خیلی از آفریقاییها حاضر به پرداخت رشوه هستند. مثلا قول می دهند شما را به عنوان استاد راهنما انتخاب می کنم (کار پژوهش با دانشجو پیش می رود). یکی از آنها که گویا کاره ای بوده است گفته بود اگر به من پذیرش بدهید 10 نفر از بورسیه های دولتی را به دانشگاه شما می فرستم (یعنی درآمد برای دانشگاه). ایرانیها از همه ...تر هستند. از همان ای میل دوم شما را با Hi و حتی Hey خطاب می کنند. همه فنون هندیها را بلدند. فقط وقتی حاضر به پرداخت هزینه بررسی مدارک (application fee) هستند که از گرفتن پذیرش مطمئن شده باشند. دانشگاه خود را بهترین و خود را از نوابغ معرفی می کنند و برای علم آمریکا متاسف می شوند اگر پذیرفته نشوند!جالب اینکه حتی شرط می کنند فقط با فلان استاد کار می کنم. یکی از ایرانیها با اینکه دانشجوی دانشکده X بوده و TA دریافت می کرده است فقط یک ترم دروس همان دانشکده را گرفته است و بقیه درسهایش در جهت آمادگی برای رفتن به رشته پزشکی بوده است. حالا اگر دانشگاه او را به Homeland Security معرفی می کرد( که البته دلشان نیامد) حالا باید در ایران با صدا و سیما راجع به ظلم آمریکاییها مصاحبه می کرد. عربها و ترکها برای آمریکاییها خیلی معقولتر از ایرانیها جلوه می کنند. اروپاییها هم فقط برای پسادکترا به آمریکا می آیند.