یارانه ها

توزیع پول نفت تنها کاری است که دولتهای ایران بعد از انقلاب انجام داده اند و آن را هم به بدترین وضع ممکن. پس اگر دولت احمدی نژاد بتواند پول نفت را به گونه ای توزیع کند که کمی عادلانه تر باشد من همه ظلمهای او در حق خودم را خواهم بخشید. البته مطمئنم که دولت او توان علمی، مدیریتی لازم و اصولا فهم درست از مساله ندارد و تا حدی هم مطمئنم که خودشان هم به آن آگاه هستند. این جام زهری است که باید بنوشند و به نظرم و با توجه به شناختی که من از آنها دارم این کار را بدون ایجاد بحرانهای موازی انجام نخواهند داد. آنها هم به بحران داخلی و هم به بحران خارجی نیاز شدید دارند تا طوری مردم ایران مشغول شوند که اصلا متوجه وخیم شدن اوضاع اقتصادی شان نشوند. بحران داخلی می تواند از دستگیری رهبران معترض، دستگیری بازاریانی که مالیات نمی دهند و یا سرکوب شدید در دانشگاهها شروع شود و البته آنها خودشان در این کارها ماهرترند. بحران خارجی هم البته به میزان آمادگی همکارانشان در آمریکا و اسرائیل و روسیه و چین بستگی دارد.
شک دارم که پادزهر این زهرها آگاهی مردم باشد. نسبت مستقیمی وجود دارد بین آگاهی و توان اقتصادی و ضمنا بی تفاوتی و حتی گاهی بی غیرتی. اگر فقط تغییر حاکمیت مهم باشد کف خیابان است که تعیین کننده است ولی اگر بهروزی ملت هدف باشد باید دنبال آدمهای صالح گشت که در این زمانه کیمیا هستند. با تفاسیر بالا من در کوتاه مدت منتظر تغییر مهمی نیستم. فقط امیدوارم عزرائیل هم فعالتر شود و کمی هزینه های ملت ایران را کم کند.