تقریبا هر هفته یکی دو ایرانی درخواست پذیرش به دانشکده می فرستند. اعتماد به نفس این جوانها هم خیلی زیاد است. شخصا تا قبل از فوق لیسانس به طور جدی به تحصیل خارج از کشور فکر نمی کردم ولی حالا این جوانها هنوز لیسانس نگرفته شده اند آخر نانوتکنولوژی وشبیه سازی و....و پذیرش دکترا می خواهند. از دانشگاههایی هم هستند که گمان نمی بردم اصلا کسی ازآنجا متقاضی باشد. خودشان را خیلی هم مغز معرفی می کنند. فعلا مغزها دارند به آمریکا و اروپا و پاچه ها به دوبی و قطر می روند. زبان و گوش و چشم هم در داخل مصرف می شود.(العاقل یکفیه الاشاره). اصلا شک دارم که ملتی به نام ایرانی وجود داشته باشد. اقوام و ملتهایی هستیم پراکنده و بدون انسجام و آرمان که کنار هم به دنیا آمده ایم و گاهی توهمات مشترک داریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر