میانگین سوددهی شرکتهای بین المللی نسبت به گردش سرمایه 10 تا 15 درصد است. یعنی آلمان که بزرگترین صادر کننده جهان است و سال گذشته بیش از 1000 میلیارد دلار کالا و خدمات و فناوری صادر کرده است و احتمالا برای این مقدار صادرات چیزی حدود 800 میلیارد دلار واردات داشته است و مجموع گردش سرمایه در بخش صادرات و واردات آن به 1800 میلیارد دلار بالغ می گردد، با توجه به معیار فوق الذکر، از محل صادرات سودی بین 180 تا 270 میلیارد دلار در سال دارد. اما در ایران با توجه به دست کم 2.5 میلیون بشکه نفت صادراتی در روز به قیمت میانگین 110 دلار ( و صرفنظر از صادرات گاز، مواد پتروشیمی،مواد معدنی و فلزی) چیزی حدود 275 میلیون دلار در روز و 100 میلیارد دلار در سال حاصل می شود که با درآمد آلمان کاملا قابل مقایسه است. پول حاصل از نفت بدون خرج زیاد (فقط استخراج و انتقال) به دست می آید ( بنا به تخمین در ایران حدود 10 دلار در هر بشکه و 0.5 دلار در عربستان است) که با کسر آن باز 90 میلیارد دلار باقی می ماند که در بدترین حالت برابر یک سوم سود کار و فعالیت آلمانیهاست. حالا حساب کنید چرا زندگی آنها با مردم ایران دست کم در همین چند سال اخیر خیلی بیش از این حرفها فرق دارد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر