جایی خوانده ام که امام صادق (ع) در پاسخ یکی از اصحاب که از تفسیر چند آیه اول سوره آهن (حدید) پرسیده بود پاسخ داده بودند که مخاطب این آیات مردمانی در آینده هستند. آنها مردمانی هوشمند و دقیق هستند و هر حرفی را به راحتی نمی پذیرند. این آیات برای اقناع آنها نازل شده است. باور دارم که ما در چنین زمانی زندگی می کنیم یا دست کم به آن بسیار نزدیک هستیم. خیلی از اوقات از نوشتن منصرف می شوم چون همان مطلب را به شکل خیلی پخته تر و مستدل و با انشایی جا افتاده در وبلاگها، سایتها، کامنتهای مراجعه کنندگانشان و در فیس بوک و باز می بینم. اگر چنین چیزی را قبول کنیم باید آماده باشیم تا محتوای جدیدی هم از متون قدیمی بیرون بکشیم بدون اینکه از اخلاق و دینداری عدول کرده باشیم. این راه از حوزه های علمیه نمی گذرد. حوزه های علمیه قادر به تولید انبوه علامه طباطبایی ها و( با اندکی تسامح) موسی صدر ها نیستند. این کار نظام آموزشی خود را می طلبد و آدم خاص خودش را نیاز دارد. هرگونه تاخیر و سهل انگاری در این امر باعث خسران در دنیا و آخرت و به زبان ساده عقب افتادگی تمدنی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر