۱۳۸۷ اسفند ۱۶, جمعه

ادعا

فکر می کنم روشنفکران دوره رضا شاه کمی در بازتعریف هویت ایرانی و تاریخ ایران زیاده روی کردند. آنقدر افتخارات برای این ملت ساختند که اکنون ادعاهای این ملت گوش فلک را پر کرده است. ایرانیها در صنعت به خصوص صنایع نظامی، دنبال ساخت هواپیمای ضد رادار، موشک زیرآبی سریعتر از صوت، بردن انسان به فضا و ...در بهداشت به دنبال داروی ضدایدز و سرطان و... هستند. فهرست این آرزوهای جاه طلبانه بسیار طولانی است. جالب اینکه چیز جدیدی هم در این فهرست وجود ندارد. همه اجزا این فهرست ابتدا در "خارج" ساخته می شود و بعد ما هم آن را آرزو می کنیم. این خودش یعنی که هنوز اندر خم یک کوچه ایم. تنها پیام این فهرست آرزوها هم این است " ما از همه بهتریم".
هزینه این نوع جاه طلبیهای ناهماهنگ با تواناییها را آلمانیها با دو جنگ جهانی و ژاپنی ها با دست کم یک جنگ جهانی (به اضافه دو بمب اتمی) پرداخت کردند. حالا البته هر دو راه خود را پیدا کرده اند. ترسم از این است که همه هزینه های پرداخت شده برای درک دنیای جدید توسط ایرانیان (شامل دست کم 2 انقلاب، یک کودتا و یک جنگ طولانی) کافی نبوده نباشد و جنگی بزرگتر در راه باشد. ولی ته دلم به این امید دارم که می دانم " اسلام در دست حکومت مانند کیسه ای است که از آن هر چیزی در می آید" به اضافه اینکه حفظ حکومت از اهم واجبات است و مسوولین جمهوری اسلامی (دست کم آقای محمد جواد لاریجانی) حاضرند برای حفظ حکومت حتی با شیطان در ته جهنم هم مذاکره کنند.
ژنرال دوگل یک بار گفته بود حیف فرانسه که دست فرانسویهاست. من هم با او موافقم!.

هیچ نظری موجود نیست: